52 хоног үлдлээ

Сүүлчийн семестр эхэлсээн.. Монголдоо буцахад яг 52 өдөр үлджээ.. ирсэн өдрөөсөө эхлээд л буцах өдрөө хүлээсэнсэн, хэхэ. Хүн ам зүйч-судлаач гэсэн мэргэжлээр Махидол гэдэг энэ их сургуульд магистрын зэрэг горилон сурч байгаа билээ. Хэдийгээр 5 сард хичээл дуусах ч, энд үлдэж дипломоо бичээд 8 сард хамгаалах ёстой, дүрэм ёсоор... харин би 5 сард Монголдоо буцан, тэндээ дипломоо бичих зөвшөөрөл авахын тулд комисст 5 сараас өмнө дипломынхоо60%-ийг нь дуусгана гэж ам гарч байж зөвшөөрүүллээ. Үүнийхээ шанг хүртэж, хичээлийнхээ хажуугаар дипломоо бичиж байгаа- олон зүйлийг хамт хийх нь эрүүл мэндийн хувьд тиймэрхүү нөлөөтэй байгаа ч, хэхэ, нутагтаа хурдан очно доо гэсэн сэтгэл намайг урагшлуулж, хүч өгч байна. Зунжингаа сайхан Монголдоо :) тэгээд 8 сард буцаж Тайланд ирж дипломоо хамгаална даа.. Дипломын сэдэв: "Монгол улс дахь нялхасын эндэгдэлд нөлөөлж буй хүчин зүйлс"-эд дата анализ хийх. Энэ талаар ажилладаг, судалгаа хийдэг таньдаг, мэддэг хүн байвал, хэлээрэй. Монголд очоод уулзмаар байна.
Aristotle: "The roots of education are bitter, but the fruits are sweet."

хуудас, хуудсаар

Нэг өгүүллэг уншаад их таалагдлаа. Хүмүүс амьдралд тохиолдож байгаа үйл явдлуудаас дүгнэлт хийхийг урьтал болгох хандлагатай байдаг гэнэ ээ. Гэтэл тэр тохиолдож буй үйл явдлууд сайн үр дагавартай юм уу, муу үр дагавартай юмуу гэдгийг яг тухайн үед хэлэх боломжгүй. Учир нь энэ бол 'амьдрал' хэмээх агуу том ботийн зөвхөн нэг л хуудас нь. Нэгхэн хуудас уншаад тухайн ном цаашид хэрхэн өрнөхийг, төгсөхийг дүгнэж болдоггүй шиг л..

Семестер дуусах гээд ойрд хичээл ихтэй байгаа ч, энэ үеийн хуудсууд маань ирээдүйн бүлгүүдэд нилээн ач холбогдол авч ирэх байх хэмээн найдан, шамдан сурсаар л байна. МУИС-т оюутан байсан үе минь санагдаж байна.. хичээлийнхээ хажуугаар карманы хэдэн мөнгө олох гэж сонинд зар өгөн бичгийн орчуулга хийн шөнөжин суудаг байж билээ. Намуухан аяз, өтгөн байхууг ханиа болгочоод л - ядарна гэдгийг ч тоож, мэдрэхгүй - гоё үе шүү.

Бүүр урд үеийн түүхийг сөхвөл, 10 жилд байхад хичээл тараад шууд харина гэж байдаггүй байж билээ. Өглөө 8аас ороод 12:25д тардаг байлуу.. Тарангуут багш компьютерийнхээ лаборатори луу бүгдийг нь оруулаад баахан бодлого өгөөд 6 хүртэл суулгачихдаг байлаа. Тооны гүнзгий анги байсан болохоор, өдөржин шөнөжин тоо бодоод л, тоогоор амьсгалсан он жилүүд байлаа. Гэрийн даалгавар гээд л бараг өдөр бүр 100 бодлого өгдөг байсан шиг санагдана. Заримдаа жоохон хүүхдүүдэд ахадсан мэт ачаалалтай байсан ч, бидэнд маш их тэсвэр хатуужил олгосон юм даа, багш минь, цаагуураа.

Багадаа олсон тэр чанар, оюутан байхад ашиг тусаа их өгсөн.. Хэдий яг тухайн үеүдийн хуудсууд ядралт, нойр хүрэлт, сульдалт, уйтгартай ч юм шиг түүх зөндөөтэй байсан ч, хойших бүлгүүддээ улам л баян өрнөлүүдийг өгч байсан юм байна аа.

Яг одоо унтах ч эрхгүй суугаа би өөрийгөө энэ бүх түүхээр зоригжуулан сууна. Улам л сайхан ирээдүй урд минь байна. Хэдхэн өдрийн нойр юу байх вэ, тэ.. тэглээ ч энэ долоо хоног дуусаад ангиараа долоо хоног field trip хийж, сайхан амрах болохоор..

шинэ уриа: хуудас, хуудсаар..